سخنان زيبا

 چاپلوسي يونجه لطيفي است براي دراز گوشان  دمبه دار خوشحال .

دكتر شريعتي

 خدایا به من زیستی عطا کن که در لحظه مرگ ، به بی ثمری لحظه ای که برای زیستن تلف کرده ام ، سوگوار نباشم.

من نديديم دو صنوبر را باهم دشمن

من نديدم بيدي سايه اش را بفروشد به زمين 

رايگان ميبخشد نارون شاخه خود را به كلاغ 

هركجا برگي است شور من مي شكفد 

مثل يك گلدان ميدهم گوش به موسيقي روئيدن

 سهراب گفتی:" زيرباران بايد رفت... چشمها را بايد شست... جور ديگر بايد ديد "

چشمها راشستم باز همان را ديدم

جز دو رنگی و دروغ

جز غم و غصه و تلخی هيچ به چشمم نرسيد.

پس چه شد آن همه توصيف قشنگت سهراب.

دوره ی تلخ فريب

دوره ی رنگ سياهی ايست سهراب.

دوره ی اين همه نامردی هاست.

تو اگرميدانستی! دل آسمان هم از دست بشر می گريد؟

باز سر می دادی زير باران بايد رفت؟

 دوش دیــــدم کــــه مـلایـــک در میـخــــانـــه زدنــد
گـــــل آدم بســــرشتنـــد و بــه پیمـــانــه زدنـــد
ســاکنـــان حـــــرم ستـــر و عفـــاف ملکـــوت
بــا مـــن راه نشیـــن بــاده مـستانــه زدنــد
آسمــــان بـار امـــانت نتـوانســت کــشید
قــرعــــه کـــار به نام مـــن دیوانــه زدنــد
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون نــدیدند حقیقت ره افسانه زدنــد
شکـــر ایزد کــه میان من و او صلح افتاد
صـــوفیان رقص کـــنان ساغر شکرانه زدند
آتش آن نیسـت کــه از شعله او خندد شمع
آتش آن است کـــــه در خــــرمن پـــــروانه زدند
کـــــس چـــو حــافظ نگشــاد از رخ اندیشه نقاب
تـا ســــر زلـــف سخـــن را بــــه قلـــم شـــانه زدند
حافظ

 هيچ وقت نگوئيد اي خدا من يك مشكل بزرگ دارم بلكه بگوئيد اي مشكل من يه خداي بزرگ دارم.